ستاره های زندگی من

سلام مادر مهربانم آدرسی دقیقیت رو نمی دانم که نامه ام را به دستان پرمهرت برسانم نمی دانم در کدامین قسمت بهشت زندگی می کنی چهارده سال است که روی ماهت رو ندیدم و دلم برای دیدن چهره پرنورت تنگ است  تنگ تنگ  یقین دارم جایت خوب است هنوز مردمان این دیار حرفشان حرف مهربانی توست دوستتت دارم دوستت دارم دوستت دارم هنوز با یادآوری خاطراتت آرامش می گیرم حیف و صد حیف که رفتی  و مرا تنها گذاشتی اما اثر خوبیهایت، دعاهایت هنوز در زندگیم جاریست روزی نیست که یادت نکنم تو همه هستی من بودی کجایی؟ زیر سایه کدامین بید در حال استراحتی؟ ...